1 czerwca 1992 roku Szkoła Podstawowa w Konstantynowie otrzymała zaszczytne imię Adama Mickiewicza. Każdego roku w wigilię nadania imienia obchodzimy uroczyście Dzień Patrona.
Nasz patron – Adam Mickiewicz
Adam Bernard Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka jako drugi syn Mikołaja Mickiewicza herbu Poraj i Barbary z Majewskich. Jego ojciec był adwokatem i komornikiem w Nowogródku, zaś matka córką ekonoma z Czombrowa. W 1807 r. Adam rozpoczął naukę w szkole ojców dominikanów w Nowogródku. Z tego okresu pochodzą jego pierwsze próby poetyckie. 16 maja 1812 r. umiera ojciec poety; jego śmierć powoduje pogorszenie warunków materialnych rodziny. We wrześniu 1815 r. zapisał się na Wydział Fizyko – Matematyczny Uniwersytetu Wileńskiego; studia rozpoczął na wydziale matematyczno – przyrodniczym, lecz już po pierwszym półroczu zmienił wydział na nauczycielski, na którym dostał stypendium rządowe. W czasie studiów – w roku 1817 – wraz z przyjaciółmi (Tomaszem Zanem, Janem Czeczotem, Józefem Jeżowskim, Franciszkiem Malewskim i Onufrym Pietraszkiewiczem) założył Towarzystwo Filomatów, to znaczy przyjaciół wiedzy. W tym „związku bratnim” zdobywał umiejętność kierowania tajną organizacją, pisania dokumentów programowych oraz posługiwania się literaturą i towarzyską zabawą w celach patriotyczno – wychowawczych. Mickiewicz aktywnie pracował w Towarzystwie, pilnie studiował, próbował swoich sił w literaturze: w lipcu 1818 roku zadebiutował na łamach „Tygodnika Wileńskiego” wierszem „Zima miejska”. Wakacje poświęca na włóczęgi po Nowogródczyźnie. Podczas takiej wędrówki poznał swą najsłynniejszą miłość Marię, zwaną Marylą, Wereszczakównę. Była to miłość nieszczęśliwa, gdyż panna była już wówczas narzeczoną bogatego ziemianina, Wawrzyńca Puttkamera. W czerwcu 1819 r. zdał egzamin magisterski i wyjechał do Kowna, gdzie przez cztery lata pracował jako nauczyciel w miejscowej szkole powiatowej.
9 października 1820 roku w Nowogródku zmarła jego matka Barbara Mickiewiczowa. W 1822 roku w Wilnie ukazał się, dedykowany przyjaciołom, pierwszy tom Poezyj (tu m.in. Ballady i romanse). W rok później Mickiewicz wydał drugi tom Poezyj: w jego skład weszły: Grażyna, II i IV cz. Dziadów. Utrzymywał ścisły kontakt z działającym w Wilnie Towarzystwem Filaretów i z tego powodu, gdy wzrasta fala prześladowań Polaków na Litwie, został aresztowany i osadzony w zamienionym na więzienie klasztorze ojców Bazylianów w Wilnie. Przebywał tam od 23 X 1823 r. aż do procesu (21 IV 1824 r.), a następnie, na mocy wyroku, został zesłany w głąb Rosji, gdzie spędził następnych pięć lat życia, między innymi w Petersburgu, Odessie i Moskwie. Podczas zesłania poznał wielu wybitnych rosyjskich pisarzy, inteligentów i działaczy politycznych. Jest to dla Mickiewicza bardzo ważny okres w życiu. To właśnie wtedy poznał ogromny kraj, wraz z jego wielonarodową kulturą i obyczajami. Wiedzę, jaką zdobędzie na temat imperium rosyjskiego, despotyzmu carskiego, wykorzystał w późniejszej twórczości. W 1826 r. w Moskwie opublikował Sonety, w 1828 r. w Petersburgu Konrada Wallenroda. Ostatni rok pobytu w Rosji spędził w Petersburgu. Dzięki pomocy zaprzyjaźnionych Rosjan uzyskał paszport i w maju 1829 r., na angielskim parowcu płynącym do Hamburga, opuścił Rosję i wyruszył w podróż po Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W sierpniu i wrześniu 1831 r. Mickiewicz podejmował nieudane próby przedostania się do Królestwa Polskiego, by wziąć udział w powstaniu listopadowym. Nie wziął w nim udziału, choć z fałszywym paszportem wyruszył do kraju (dotarł do Wielkopolski). W marcu 1832 r. jedzie do Drezna. Tu powstają: III cz. Dziadów (wyd. Paryż 1832), fragmenty tłumaczenia Giaura Byrona. W lipcu 1832 r. udał się do Paryża, gdzie rozwijał wśród emigracji polskiej żywą działalność polityczną i publicystyczną. Tutaj osiedlił się na stałe i założył rodzinę. 22 lipca 1834 r. w paryskim kościele odbył się ślub Adama Mickiewicza z Celiną Szymanowską. Mickiewiczowie mieli sześcioro dzieci. Od czerwca 1839 r. do lipca 1840 r. Adam Mickiewicz wraz z rodziną przebywał w Lozannie, gdzie wykładał literaturę łacińską w Akademii Lozańskiej. W grudniu 1840 r. objął katedrę literatury słowiańskiej w College de France w Paryżu i stanowisko to piastował do maja 1844 r. Od marca do czerwca 1848 r. Adam Mickiewicz przebywał w Rzymie, gdzie założył Legion Polski do walki z Austrią oraz ułożył program ideowy pt. „Skład zasad”. W 1849 r. w Paryżu założył i redagował gazetę „Trybuna Ludów”. Pozbawiony katedry w College de France otrzymał w październiku 1852 r. posadę bibliotekarza w Bibliotece Arsenału. W marcu 1855 r. zmarła Celina Mickiewiczowa. We wrześniu tego roku Adam Mickiewicz wyjechał do Turcji w celu tworzenia oddziałów polskich mających wziąć udział w wojnie krymskiej przeciw Rosji. Zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu po nagłym ataku cholery. Pochowano go na polskim cmentarzu w Montmorency pod Paryżem. 4 lipca 1890 r. prochy Adama Mickiewicza przewieziono do Krakowa i złożono w krypcie św. Leonarda w Katedrze na Wawelu.
31 maja 2010 roku, w wigilię 18 rocznicy nadania imienia szkole na budynku szkoły wmurowano tablicę poświęconą Patronowi Szkoły.
